Een normale schoolweek, maar dan anders.

Maandag begon de schoolweek zoals een normale week. Ik neem de bus van Aigburth park naar Hope park, daar wacht ik ruim een uur en dan stap ik op de bus naar Creative campus, wacht een uur en begin met mijn eerste les van de week. Ik heb les tot 3 uur, wacht een half uur, neem de bus naar Hope park, speel een uurtje badminton (gratis!!!), wacht een uurtje en neem de bus om 6 uur weer naar huis. Zoals je ziet bestaat mijn maandag vooral uit wachten en reizen met de bus.
Dinsdag begon mijn dag ook gewoon heel rustig en normaal. Maar vanaf een uur of 2 ging het mis… Ik wilde naar mijn les gaan, maar kwam erachter dat mijn jas niet meer over mijn stoel hing. Ik wist zeker dat ik met jas ben binnengekomen en dat hebben andere ook bevestigd. Ik ben niet van plaats verwisseld o.i.d. dus er was maar 1 oplossing. Iemand had het gestolen van mijn stoel af. Ik ben toen naar de vrouw uit de kantine gegaan en heb verteld wat er was gebeurd. Maar zij hadden geen jas gevonden en niets gezien. Ik ben naar de receptie gegaan en ook naar de security, daar hebben ze de bewakingsbeelden bekeken, maar er was niets op te zien. Dus ik weer terug naar de kantine en daar zat een vriendin met mijn jas. Zij zag de vrouw van de kantine ermee lopen en wist dat ik elk moment terug zou komen. Iemand had de jas afgeleverd omdat ze hem had gevonden. Wel apart dat iemand een jas vind op mijn stoel en denkt dat die dan niet van mij is… Maar goed ik had hem terug. Het bijzondere is, ik werd wakker van een nachtmerrie waarbij er werd ingebroken en van alles gestolen werd en juist op die dag verdween mijn jas.
Woensdagnacht heb ik ook heel raar gedroomd, iets over baby’s en de hele dag door startte iemand weer een gesprek waarbij het over baby’s, (tiener)zwangerschappen en dergelijke ging.
Donderdag was ik vrij, het was een aardig rustige dag, totdat ik een treinticket had geboekt… Ik heb alles gewoon strikt gevolgd en kon gewoon het kaartje kopen. Ik koos voor de optie zelf afhalen, omdat dat het makkelijkste is, dacht ik. Toen ik een bevestigingsmail kreeg, stond erin dat alles wat ik nodig had was: mijn reserveringsnummer en de visa card. Daar zit dus het probleem. De visa card was in Nederland en ik hier in Liverpool. Heb gelijk een mailtje gestuurd en om 2uur ’s nachts heb ik een reactie gehad. Als mijn ouders even zouden bellen dat hun dochter het gekochte kaartje zou rijden, is het geregeld. Dus papa en mama bellen, wat blijkt kan ik mijn kaartje niet afhalen van het station, waar ik op zou stappen (het is intussen vrijdag). Het dichtstbijzijnde station was Manchester Picadilly, ruim 50 min met de trein. Ik vertelde aan de telefoon dat het onmogelijk voor mij is om daar heen tegaan en dan weer terug, helemaal omdat ik de volgende dag op dat station zou overstappen. Ik mocht mijn gemailde bevestiging gebruiken als kaartje en mijn kaartje dan afhalen, tijdens mijn overstap. Nou zaterdag was de grote dag dat ik de tour met de trein richting Peak District National Park zou maken. Tiina, een vriendin, was haar betaalkaart vergeten en kreeg zomaar hij tickets. Ik ben toen toch ook maar bij mijn station gaan vragen of ik mijn kaartje kon krijgen, je raadt het al. Het was natuurlijk geen probleem. Hebben papa, mama en ik voor niets zoveel stress en gedoe gehad…Na een reis van ruim 2 uur aangekomen in Buxton, daar zouden nog met de bus verder gaan naar Castleton. Helaas hebben we die bestemming nooit bereikt. De bus kwam 10 min te laat, waardoor wij onze volgende bus op 1 minuut hebben gemist. In het gehucht waar we waren, rijd de bus maar 1 keer in de 2 uur, het bestaat nog! We hebben nog geprobeerd om een taxi te bellen, maar er waren geen taxi’s beschikbaar. Na ruim een uur zagen we een bus, die de andere kant op ging en hebben we die maar genomen. Na een reis van in het totaal ruim 5 uur, kwamen we aan in Bakewell. Ook een heel mooi plaatsje en hebben daar wat rond gelopen (zie de foto’s). Om 10 uur ’s avonds waren we weer thuis, maar het was wel gezellig.
Zondag natuurlijk niets gedaan, omdat we gewoon nog erg moe waren van de dag ervoor.

Deze week verloop alles tot nu toe nog normaal, maar wie weet wat het me nog gaat brengen.

Liefs,
Nanou